Evet bugün oğlum Yiğit’in doğum günü. İyi ki varsın, iyi ki doğdun Yiğit’im diyerek doğum gününü en içten dileklerimle kutluyorum. Bugünkü makalemde Yiğit’le ilgili olarak yaşadığım tecrübeler ve çocuklarımızı olumlu açıdan motive edebileceğine inandığım söz ve davranışlar konusuna yer vereceğim. Çocuklarımızı yetiştirirken, onların özgüveni olsun, toplum karşısında rahatlıkla konuşabilsin, herhangi bir sorunla karşılaştıklarında başa çıkmayı becerebilsin istiyorsak lütfen onlara YAPAMAZSIN, BAŞARAMAZSIN, BECEREMEZSİN demeyelim. Çünkü yıllarca bu kelimeleri duyarak büyütülen ve yetiştirilen çocukların bilinçaltında bu sözler yer eder ve onların hayata bir sıfır yenik başlamasına neden olur. Bence inanmak, çalışmak ve denemek başarıya giden yolda atılacak ilk adımdır. Kendimden örnek verecek olursam iki oğlumu da büyütürken asla onlara yapamazsın, başaramazsın demedim. Çocuktur bu gün başaramazsa yarın başarabilir diyerek sabırla bekledim. Her anne gibi bende çocuklarımın başarılı ve çalışkan olmasını istedim. O yüzden bıkmadan usanmadan onlara “Çalışırsanız mutlaka günün birinde başaracaksınız” diyerek telkinde bulundum. Şimdi ise telkinlerimin ve sabrımın işe yaradığını görmek beni mutlu ediyor. Oğlum Yiğit meraklı ve deney yapmayı seven bir çocuk. Yıllarca evimize alınan elektronik eşyaların kısa bir süre sonra bozulması dikkatimizi çekmesine rağmen ses çıkarmadık. Çünkü bozulan eşyaların bir sorumlusu olduğunu zaten biliyorduk. Evin meraklısı sağlam bir eşyanın neresini açıp inceleyecek ve tamir etmeye çalışacaktı. Tabii ki öncelikle eşyalar basitçe de olsa bozulacak ve biz o eşyayı gözden çıkarttıktan sonra ona iş düşecekti. O da bir tamirci edasıyla bozulan eşyaların içini açacak ve inceleyecekti. Evet bu olayın bilincinde olarak bazı şeylere göz yumduk ve sonuçta kazanan biz olduk. Çünkü Yiğit’e tanınan bu hoş görü çok işe yaradı ve kısa bir süre sonra evde bozulan her şeyi tamir eder hale geldi. Şimdi artık evimizde ve okulunda bilgisayar vb. konusunda bir sıkıntı çıksa gayet rahat bir şekilde o sorunu giderebiliyor. Yiğit’in deneme yanılma yoluyla öğrenmesi sadece elektronik eşya konusunda sınırlı kalmadı. Yemek için aldığımız balıkların iç organlarından tutun da, kalp, böbrek vb. sakatatların anatomisi öncelikle Yiğit tarafından incelendi hatta bazıları yenilemeyecek duruma gelip atıldı. Etrafı kirletme pahasına da olsa yapmak istediği her deneye razı olduk ve ona imkan tanıdık. Bu da onun kendisini geliştirmesine katkı sağladı. Asla onun hevesini kırmadık bilakis ne güzel olmuş, ne güzel yapmışsın diyerek motive ettik. Hatta televizyon kanallarında gördüğü yemek programlarına özenerek 10 yaşında “ben yemek yapmak istiyorum” diyerek yeni bir istekle gelmişti. Bizler onun bu konuda da hevesini kırmadık ve istediği her malzemeyi alarak ona destek olduk. Şimdi çok küçüksün, yapamazsın, ileride yaparsın demedik. Sonuç ne mi oldu? Oğlum Yiğit bizlere dünya mutfağından hiç bilmediğimiz ve tatmadığımız lezzetler sunmaya başladı. Oysa o yemek yapmak istediğini söylediğinde biz onu tenkit edip başaramazsın, başka işin mi yok git dersini çalış deseydik o bu kadar lezzetli yemekler yapamayacaktı. Sadece ondan tek bir isteğimiz olmuştu o da yaşı küçük olduğu için biz yokken yemek yapmamasıydı. Çünkü ocak açma, kapama, fırın çalıştırma konusunda başında bir ebeveynin olması gereken bir yaştaydı. O da bu kurala riayet etti ve bizim kontrolümüzde yemekler yaptı. Laf aramızda çoğu bayandan daha leziz yemekler ve farklı soslar yapmaya devam ediyor.

Evet son olarak kendi örneğimden yola çıkarak tüm anne ve babalara sesleniyorum. Lütfen hiçbir konuda çocuklarınızın hevesini kırmayın ve onlara asla YAPAMASIN, BAŞARAMAZSIN demeyin.

Her şey gönlünüzce olsun.